یکی از مواردی که این روزها بیش از هر چیزی در رویکرد سازمانهای کوچک و بزرگ دیده می شود، هیجانِ نیل به رایانش ابری است که در برخی موارد سازمانهای مذکور این توانایی را در خود می بینند که بتوانند نه تنها مصرف کننده این سرویس ها بلکه حتی به عنوان ارایه دهنده آنها نیز باشند. در همین راستا سعی کردیم که مفاهیمی را در مورد چیستی و نحوه پیاده سازی Cloud در این نوشته عنوان کنیم و امیدواریم که برای آنها مفید باشد.
در این نوشته مفهوم معماری رایانش ابری و اجزای آن را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
معماری رایانش ابری (Cloud Computing Architecture)
حال بررسی میکنیم که معماری Cloud چگونه است و یا به عبارت دیگر، Cloud چه اجزایی دارد:
بسیاری از سازمانهای پیشرو در امر گسترش تکنولوژیهای مرتبط با Cloud طرح های مختص به خود را برای ایجاد Cloud ارایه میدهند اما شکلی که در ادامه آن را می بینیم تقریبا بین اکثریت آنها توافق شده است و می تواند به عنوان مرجع برای طراحان در معماری رایانش ابری استفاده گردد.
در ادامه به بازنگری تصویر فوق خواهیم پرداخت و توضیح کوتاهی در مورد هر بخش داده خواهد شد:
لایه زیرساخت یا لایه layer infrastructure:
دراین لایه کلیه تجهیزات اعم از تجهیزات پردازشی، ذخیره سازی و شبکه قرار می گیرند.
لایه مجازی یا Virtual Infrastructure Layer:
در این لایه از پلتفرم های مجازی سازی و همچنین محصولات ایجاد Containerization برای ارایه خدمات متنوع IAAS، PAAS و SAAS با استفاده از لایه زیرساخت استفاده می شود.
لایه مدیریت یا Cloud Management:
از آنجا که Cloud یک زیرساخت و بستر متشکل از انواع محصولات و پلتفرم ها می باشد، برای مدیریت و ایجاد ارتباط بین مولفه های مختلف سیستم نیاز به استفاده ازمحصولات مدیریت Cloud می باشد.
لایه مصرف کننده یا Consumer Layer:
در این لایه باید زیرساخت متناسب با نیاز مشتری برای بهره برداری نهایی ایجاد گردد. مشتری می تواند به صورت کامل از خدمات cloud استفاده کند و یا بخشی از سرویس های خود را از Cloud دریافت کند. در این لایه می بایست ورودی های مناسب برای مصرف کننده در نظر گرفته شود.
لایه پشتیبانی و مدیریت عملیات ها یا OSS:
در این لایه مجموعه خدماتی که به منظور صحت عملکرد فنی سیستم می بایست به آن توجه شود قرار میگیرد.
لایه پشتیبانی از کسب و کار یا BSS:
همانطور که از نام این بخش پیداست، خدمات مربوط به پشتیبانی مشتریان در این قسمت در نظر گرفته می شود.
لایه امنیت یا Security layer:
در این لایه تمهیدات امنیتی ازقبیل ایجاد و تفکیک دسترسی های مورد نیاز، شناسایی خطرات ممکن، تطابق با چهارچوب های دولتی و موارد مشابه می باست در نظر گرفته شود.
لایه انعطاف پذیری یا Resiliency layer:
راهکارهای ایجاد افزونگی از طریق ایجاد دیتاسنترهای پشتیبان، استفاده از راهکارها و محصولات گسترشِ سرویسها در دیتاسنترهای مختلف، بکاپ و همچنین انعطافِ خدمات، متناسب با نیاز مصرف کننده در این لایه دیده خواهد شد
لایه مصرف پذیری یا Consumability layer :
خدمات ارایه شده می بایست به تسهیلِ برآورده کردن نیازهای مصرف کننده منجر شود که می تواند مجموعه ای از فاکتورهای سرعت در پیاده سازی، انتقال، به روز رسانی و یا مهاجرت را در برگیرد که این موارد میبایست در این لایه پیاده سازی شود.
همانطور که از شکل بالا و توضیحات قبل و بعد از آن مشخص است، بستر Cloud باید یک محیط Heterogeneous یا ناهمگون با اطمینان پذیری بالا از نظر امنیتی (Secure and Trusted)، گسترده شده در چندین مرکز مختلف برای انعطاف پذیری و در دسترس بودنِ بالاتر (Resilient)، دارای پشتیبانی در لایه های مختلف، آسان در پیاده سازی و ارتقا (Consumable) و همچنین به صرفه از لحاظ اقتصادی باشد تا بتواند مصرف کننده را متقاعد به استفاده از سرویس ها و خدمات آن نماید.
البته مواردی که در بالا اشاره شد، ممکن است با توجه به سیاست ارایه دهندگان سرویس های رایانش ابری یا Cloud Computing به منظور بهبود خدمات دستخوش تغییرات گردد اما معمولا مولفه های مذکور در همه آنها یکسان است.